TDS meter
Heb je je ooit afgevraagd hoe je de kwaliteit van je drinkwater kunt meten? Veel mensen vertrouwen op een TDS-meter om de zuiverheid van hun water te controleren, maar er zijn veel misvattingen over wat deze meter eigenlijk meet. Onlangs luisterde ik naar een interview met een waterexpert op de radio, en hoewel zijn kennis indrukwekkend was, vielen me enkele misleidende uitspraken op over het gebruik van een TDS-meter.
In deze blog leg ik uit wat een TDS-meter precies meet, waarom het belangrijk is om te begrijpen wat deze meter niet detecteert, en hoe je de echte kwaliteit van je water kunt bepalen.
Wat is een TDS-meter en hoe wekt het?
Een TDS-meter is in feite een geleidbaarheidsmeter die de hoeveelheid opgeloste ionen in water meet. Dit gebeurt door een elektrische spanning aan te leggen tussen twee of meer elektroden. Positief geladen ionen, zoals mineralen en sporenelementen (bijvoorbeeld calcium, magnesium, natrium, zink en ijzer), bewegen naar de negatief geladen elektrode. Tegelijkertijd verplaatsen negatief geladen ionen, zoals chloride, sulfaat, sulfiet en fluoride, zich naar de positief geladen elektrode.
De beweging van deze ionen creëert een elektrische stroom. De TDS-meter meet vervolgens hoeveel stroom er tussen de elektroden loopt, wat inzicht geeft in de hoeveelheid opgeloste ionen in de vloeistof. Het resultaat wordt weergegeven in ppm (parts per million).
Bij het meten van puur water (H2O) geeft de meter een waarde van 0 aan. Dit roept vaak de vraag op: “Als een TDS-meter een waarde hoger dan 0 aangeeft, betekent dat dan dat er vervuilende stoffen in zitten?” Het antwoord is: nee. Een hogere waarde betekent alleen dat er naast water ook andere opgeloste stoffen aanwezig zijn, zoals mineralen.
In een video demonstreer ik dit door aceton, wasbenzine en remreiniger aan gedemineraliseerd water toe te voegen. De TDS-waarde blijft laag totdat ik mineralen toevoeg, waarna de TDS-waarde stijgt. Dit laat zien dat puur water in de natuur niet voorkomt, en dat zonder mineralen en sporenelementen flora en fauna niet zouden kunnen overleven.
Wat meet een TDS meter nu eigenlijk?
Het is essentieel om te begrijpen wat een TDS-meter niet meet. Deze meters detecteren alleen mobiel geladen ionen, zoals mineralen en sporenelementen, maar kunnen geen neutrale (ongeladen) verbindingen meten. Dit betekent dat stoffen zoals suiker, alcohol, en veel organische verbindingen – waaronder chemicaliën, medicijnen, hormonen, pesticiden en hun residuen – niet door een TDS-meter worden gedetecteerd. Ook niet-geïoniseerde vormen van stoffen zoals silica, ammoniak en koolstofdioxide vallen buiten het meetbereik.
Daarnaast meten TDS-meters geen macroscopische deeltjes, omdat deze te groot zijn om door de elektrische velden van de meter te bewegen. Dit betekent dat verontreinigingen zoals roestdeeltjes, bacteriën, virussen en microplastics niet door een TDS-meter kunnen worden waargenomen.
Bepaalde schadelijke stoffen, zoals PFAS (gebruikt in het GenX-proces), Chromium-6 en lood, komen vaak voor in extreem lage concentraties (parts per billion of nog kleiner). Deze stoffen zijn daarom niet detecteerbaar met een TDS-meter, wat betekent dat een lage TDS-waarde niet per se wijst op schoon water.
De term ‘totaal aan opgeloste vaste stoffen’ is eigenlijk misleidend. Een betere beschrijving zou zijn dat een TDS-meter de totale hoeveelheid geladen ionen meet. Zo kan een TDS-waarde van 8 betekenen dat vrijwel alle mineralen en sporenelementen uit het water zijn verwijderd, maar het water kan nog steeds verontreinigd zijn met gevaarlijke stoffen zoals medicijnen, pesticiden, GenX, bacteriën en microplastics.
Hoe kan de kwaliteit van gefilterd water worden vastgesteld?
Met een TDS meter kun je NIET de kwaliteit van gefilterd water testen. Een TDS meter drinkwater meet alleen opgeloste ionen, maar laat belangrijke verontreinigingen zoals chemicaliën en bacteriën buiten beschouwing. Dit kan alleen in een laboratorium worden getest. Vraag bij een aanbieder van waterfilters altijd om testrapporten. Laat je niet misleiden door uitspraken zoals: “Ons filter bevat actieve koolstof, dus het haalt alle schadelijke stoffen eruit.” Als het zo simpel was, zouden drinkwaterbedrijven al die stoffen allang hebben verwijderd. Het gaat om de combinatie van filters en de tijd dat het water in contact is met het filtermateriaal. Bij veel filters stroomt het water te snel door, maar de Aqualine systemen filteren langzaam, gemiddeld 1,5 liter per uur, voor betere resultaten.
Onze Aqualine filters halen aantoonbaar de PF(O)AS uit het water die bij het GenX proces worden gebruikt. Verder halen wij een groot aantal andere stoffen uit het water.
De rol van mineralen in gefilterd water en de TDS-waarde
Onze Aqualine filters hebben een hogere TDS en dat komt omdat we mineralen toevoegen aan het gefilterde water. Kies je voor de alkalische versie dan geeft de meegeleverde pH ring ook nog wat extra mineralen en magnesium af om de pH van het water te verhogen naar licht basisch water.
Sommige aanbieders geven aan dat we alleen H2O moeten drinken. Dit is dus water in de puurste vorm. Dat is dus water dat ook vrij is van mineralen en sporen elementen. Zo lang de mensheid bestaat drinken we water uit bronnen en rivieren. Afhankelijk van de bodemgesteldheid is dit water rijk aan allerlei verschillende mineralen en sporen. Bloemen en planten kunnen niet groeien zonder mineralen.
Dat we het water willen zuiveren van vervuiling dat begrijp ik, maar waarom willen we de natuurlijke elementen uit het water filteren?
De Aqualine waterfilter systemen bootsen de natuur na. We verwijderen de vervuiling zoveel mogelijk met natuurlijke materialen, voegen wat mineralen en sporen elementen toe en vitaliseren het water tijdens het uittappen. Dit vitaliseren gebeurt ook in de natuur. Dit effect heb je niet bij de meeste waterfilter systemen die worden aangeboden
Wanneer gebruik je wel een TDS meter?
Een TDS-meter is handig voor het meten van de concentratie opgeloste stoffen in water, zoals bij aquaria om de waterkwaliteit voor vissen te waarborgen of in de hydrocultuur voor optimale voedingsstoffenbalans. Ook kan het helpen bij het controleren van waterfilters en zelfgefilterd drinkwater, hoewel het geen verontreinigingen zoals chemicaliën of bacteriën detecteert. Het biedt nuttige informatie, maar is geen goede oplossing voor het meten van drinkwaterkwaliteit.